Ja. Zomaar. Want je bent gewoon een fijner mens zónder al die stress. Hard werken ís leuk, superleuk zelfs. Ik ben er dol op! Maar niet vanuit een opgefokte staat. Wanneer je alert en ontspannen bent, bereik je de beste resultaten en is je energieniveau het hoogst. Voor veel mensen zijn hard werken en ‘ontspannen’ begrippen die niet samengaan. Hard werken en stress, die passen duidelijker bij elkaar. Denken we. Tijd om die overtuiging los te weken!
Je bereikt echt meer namelijk vanuit een ontspannen werkhouding:
Hard werken heeft niet zozeer met tempo te maken, maar wel met effectiviteit. En om effectief te kunnen zijn en blijven, moet je – keer op keer – uit de stress kunnen stappen. Keer op keer, omdat je steeds weer in de valkuil van ‘stressen’ valt. Dat ben je immers gewend!
Om eruit te stappen als je merkt dat je weer aan het stressen bent zet je drie stappen. En net als bij leren lopen, is de eerste stap de moeilijkste. De andere volgen eigenlijk vanzelf. Deze blog gaat over die eerste stap: Stoppen!
En dat klinkt eenvoudiger dan het is. Tot stilstand komen, tot rust komen, is namelijk precies het probleem als je stress hebt en maar doorgaat. Vergelijk het eens met een trein: het is voor een stoptrein die rustig het perron binnen komt (en regelmatig ‘pauze’ neemt) niet moeilijk om tijdig te stoppen. Een sneltrein doet er veel langer over. Die moet veel eerder beginnen met remmen, anders rijdt een sneltrein het station gewoon voorbij. Op tijd gas terug nemen, eerder remmen, dat dat is de crux. Want juist als je stress ervaart en je gejaagd voelt, probeer je je to do-lijst te redden door je tempo op te voeren. Je ‘jakkert’ flink door.
En dat werkt averechts: je krijgt nog meer stress, want je hoge toerental zet je zenuwstelsel in de ‘racestand’. In de snelheid zie je te weinig, waardoor je fouten kunt gaan maken. En behalve dat het onprettig aanvoelt, zo’n opgejaagd zenuwstelsel, is het ook nog eens ontzettend ongezond.
Stoppen dus, maar hoe? Moet je dan echt letterlijk stil gaan zitten? Nee, niet persé. Je kunt niet in elke situatie de rem erop gooien. Je wilt innerlijk tot rust komen, jezelf weer voelen in de situatie. Jezelf weer voelen in de situatie. Dat doe je door te vertragen. Je blijft gewoon doen wat je deed, maar je doet het een slagje langzamer. Of twee slagjes. Zo komt er vanzelf meer ruimte. Je loopt langzamer, je praat rustiger, je neemt de tijd om te luisteren en je proeft je koffie. Door te vertragen breng je de balans tussen ‘doen’ en ‘zijn’ weer meer in evenwicht. Dat is waar deze stap over gaat. Je brengt aandacht in je leven. In je lijf. In je werk. In je relaties. In het huidige moment, waar je ook bent en wat je ook doet.
Natuurlijk houdt het niet op bij de eerste stap: ‘Stoppen’. Eigenlijk begínt het dan pas. Want als je één stap zet, zet je vanzelf de volgende. Lao Tse zei het al: ‘Een reis van 1000 mijl begint met een eerste stap’. Je kunt er lang over nadenken, heel je reis plannen, maar een stap is pas een stap als je hem zet. Zo is het ook met die eerste stap uit je stress: just do it!*
*oké, deze slogan is van Nike. Kon het niet laten, hij klopt zó!
Hoe ga jij met stressvolle situaties om? Heb je tips voor andere lezers? Deel ze hieronder!
Ik wens je een bult energie en heerlijk zacht werken,