Je wílt wel voor je energie zorgen, maar je komt er niet toe. En dat ligt niet aan jou. Het ligt niet aan je een gebrek aan wilskracht, doorzettingsvermogen of eigenliefde. Het komt door je zenuwstelsel. Daarom kom je niet aan Selfcare toe. 

Vorige week was de week van de Selfcare. Ik gaf dagelijks kleine oefeningen die 5 tot 15 minuten tijd vroegen. Er deden maar meer dan 300 vrouwen mee en wow, wat was het bijzonder om dit samen te doen!

Om te horen hoe de kleine oefeningen de deelneemsters meer in hun lijf en hun zachtheid brachten. Uit alle reacties realiseerde ik me hoe we – ondanks de drukte van de dag – in de diepte van ons lichaam naar deze zachtheid en connectie met onszelf verlangen en dat die connectie er van nature eigenlijk gewoon al ís!

We hebben gewoon niet geleerd erbij stil te staan, het ruimte te geven.
De waan van de dag staat het ons vaak niet toe.
Of eigenlijk wij staan het onszelf vaak niet toe.
Selfcare is steeds het sluitstuk op onze energiebegroting.

De vraag die ik kreeg was: ik wéét dit, ik heb dit nodig, maar waarom geef/gun ik mezelf de tijd en de ruimte dan niet?

Ik merkte dat er een gevoel van zelfverwijt omheen hing. Zelfverwijt dat de weg naar die connectie nog meer in de weg ging zitten. Als je weet hoe het zenuwstelsel werkt, dan weet je dat je jezelf helemaal niets hoeft te verwijten. Het ligt namelijk niet aan jou, je verlangen of je goede intenties.

Het ligt aan je zenuwstelsel!

Wanneer je zenuwstelsel in de actiemodus staat is je brein namelijk gericht op vechten of vluchten. Geen haar op het hoofd van een oermens dacht er vroeger aan rust te nemen als ze aan het vluchten waren voor een tijger. Het zou hun dood betekenen!
En ons brein werkt precies hetzelfde. Ook nu – als je in de vecht/vlucht-modus zit – geeft je brein aan je door dat je vooral aan het vluchten of aan het vechten moet blijven. Tot het gevaar geweken is. Dus, tja, daarom kom je niet aan Selfcare toe. Rust nemen en ontspannen komen in de actiemodus eenvoudig niet in je woordenboek voor!

Maar we zijn toch niet in levensgevaar, er zijn nu toch geen tijgers?

Nee, dat klopt. Maar voor je fysiologie maakt het niet uit of je werkelijk met een tijger vecht, of dat je voor een deadline staat, je door druk verkeer worstelt of gewoon continue teveel op je bordje hebt liggen. Het registreert: een tijger. Stress! Niet rusten, maar vechten of vluchten.

Het nare is dat een tijger na een uurtje wel is geweken (of je heeft opgegeten), maar dat onze stress de hele dag (en een deel van de avond) doorgaat. Er is niet eens voldoende tijd om onze stresshormonen af te breken en echt te ‘resetten’. We komen niet lang genoeg meer in de ontspan- en herstelmodus – ook wel de Yin of de vrouwelijke modus genoemd – waarin we opladen en herstellen, en ruimte en werkelijke kracht kunnen ervaren.

Zodra je in de waan van de dag bent, met een geactiveerd zenuwstelsel, neemt je vermogen om te ontspannen en je zelf rust en ruimte te geven af.

Eenmaal in die staat schuif je al je goede bedoelingen om beter voor jezelf te zorgen en rust te nemen voor je uit. Je komt niet aan je Selfcare toe.

Zo is je zenuwstelsel ‘gewired’.
Het ligt dus niet aan jou.
Maar het betekent niet dat je het zo hoeft te blijven!

Hoe doorbreek je dan deze vicieuze cirkel?
Dat was voor mij een hele weg om dat uit te zoeken. Ik deed het vooral op wilskracht. Ik bestreed vuur met vuur en dat kostte me veel energie!

Zo doorbrak ik dat hardnekkige patroon

Doorgaan op de oude manier bracht me dus niet echt wat ik nodig had. Ook al leek het er soms wel op en deed het me goed, in de basis hanteerde ik nog steeds dezelfde manier van doen. Ik vocht met mezelf en dat gevecht zou ik op de lange duur niet winnen. Ik moest dat hardnekkige patroon doorbreken. Maar deze keer met zachte kracht. ‘Hoe kon ik met m’n vrouwelijke essentie als beginpunt, midden in m’n drukke leven staan’, met die vraag ging ik de natuur in, wandelen, de stilte in..

Dat bracht me drie antwoorden die me hielpen in m’n Yin-kracht te blijven (en terug te komen), zonder mezelf te forceren. Ze hielpen me op een zachte moeiteloze manier m’n oefening in m’n dagelijks leven te integreren, waar ik dat voorheen op wilskracht probeerde. Nu weet ik hoe ik hoe ik de ‘valkuil’ van m’n zenuwstelsel voor kan zijn en mezelf vanuit zachte leiding meer rust en ruimte kan geven.

1e antwoord) Ik stapte met m’n verkeerde been uit bed!

Ik stapte met m’n verkeerde been uit bed! Vroeger, was ik – zodra ik ook maar een been uit bed had gezet – in de actiemodus. Bezig met alles wat ik moest doen die dag. Sterker nog: nog liggend in bed was ik m’n dag aan het plannen.
Dat heb ik veranderd. Ik sta nooit op voordat ik me hebt verbonden met mezelf, m’n lijf en m’n ‘goede gevoel’. Ik wil ruimte en rust en ontspanning voelen. Aanwezig zijn in m’n lijf.
Daarvoor doe ik bijvoorbeeld liggend in bed een meditatie die me verbind met m’n buik en hart. Of ik doe zelfmassage of een dankbaarheids-oefening.

Vermijd de direct in actie te komen. Verbind je als eerste met je Yin-kracht door een oefening of meditatie te doen die je lichaam doet ontspannen en je hart opent. Liefst nog voor je opgestaan bent! 

2e antwoord) Ik volgde de verkeerde volgorde! 

Ik volgde de algemeen gebruikte, maar o zo verkeerde volgorde! Als de dag begint, bijvoorbeeld met het openslaan van de krant of het checken van je mail, kom je direct in de actiemodus. Het duurde best lang voordat ik doorhad dat mijn voornemen om m’n practice te doen strandde doordat ik éérst m’n mail checkte of het weer bekeek,. Dat was de verkeerde volgorde. Ik keek éérst naar buiten (wat ga ik doen, wat is er aan de hand in de wereld) en wilde daarna naar binnen (m’n practice doen).

Zo zette ik m’n zenuwstelsel ‘aan’ en dat gaf me vervolgens 1000 praktische redenen om m’n tijd voor mezelf uit te stellen. Geen speld tussen te krijgen.
Pas toen ik mezelf echt letterlijk op één zette en direct na het opstaan op m’n mat stapte, had ik niet alleen een heerlijke start van de dag, maar had ik gedurende de dag veel meer zachtheid en energie, plus een superfijne focus op de dingen die echt belangrijk voor míj waren.

Zet jezelf niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk op één en begin de dag met je practice.

3e antwoord) Ik vergat mezelf en m’n besluit te voeden!

Ik vergat mezelf en m’n besluit te voeden. Ik nam een besluit en ging over naar de uitvoering ervan. Ik plande tijd in m’n agenda en dacht dat het daarmee gedaan was. Maar niks gedijt zonder voeding, zonder aandacht! Niet gek dus dat de inspiratie wegsijpelde en de energie me ontbrak. Ik had niet in de gaten wat de kracht van momentum was en dat ik die zelf elke dag kon voeden.

Besluit elke dag opnieuw dat jij belangrijk bent en dat jouw energie belangrijk is, laat het niet bij een eenmalig besluit. Laat je oefening niet een ‘ding’ worden, maar blijf in verbinding met je diepste beweegreden. Dat geeft je practice energie en kracht.

De antwoorden die ik kreeg brachten voor mij – en voor veel van de vrouwen die ik mocht begeleiden – ruimte voor een ommekeer.
Ik hoop dat ze jou net zo mogen raken en inspireren tot nog meer jezelf zijn.

En.. jij hebt je eigen wijsheid en krijgt op jouw tijd je eigen antwoorden. Ik ben benieuwd welke jij aan je hart meeneemt in je dagelijks leven.

Shine your Qi-light!

Lezen hierover is een mooie eerste stap, en ik ben blij als ik je heb kunnen inspireren! Erváren, echt in je lichaam voelen wat leven vanuit Yin voor jou persoonlijk betekent, is de volgende stap.

Om je daarbij te helpen, geef ik regelmatig (vier keer per jaar) een heerlijke ‘mini-reTREAT’ van een halve dag, alleen voor vrouwen. Deze verwen- en ontspanmiddag helpt je te verbinden met wat in jou leeft en te ervaren hoe je jouw Yin-kracht de ruimte te kunt geven in je leven.